متن زير( با اندك تغيير) برگرفته از وبلاگ آبنوس و حاوي نكات باريك و جالبي در مورد دموكراسي از ديدگاه پروفسور دال است .

مقدمه فرضيه دموكراسي
پروفسور ( رابرت دال R.Dahl ) كه از دمكراسي نويسان رديف اول قرن 20 است و در 1915 به دنيا آمده است، كتاب معروف خود " مقدمه فرضيه دموكراسي " را چهارم مارس سال 1956 منتشر ساخت. از ديگر كتابهاي مهم او " چه كسي بايد حكومت كند- انتشار سال 1989 " و " در باره دموكراسي انتشار سال 1998 " هستند. ساير آثار اين انديشمند امريكايي عبارتند از : " پالي راكي " ، " دمكراتيك پاليتيكز" و ...
وي كه كار تدريس دموكراسي را از سال 1946 آغاز كرد، عقيده دارد كه ميان واقعيت هاي دموكراسي و ايده آلهاي آن فرسنگها فاصله است. او ميگويد كه دموكراسي پس از نزديك به 25 قرن هنوز جز در كشورهاي كوچك اروپايي و احتمالا كاستاريكا ، فرضيه اي بيش نيست و تا مسئله مشاركت در آن به طور كلي حل نشود به صورت فرضيه باقي خواهد ماند. حتي دولت هايي كه خود را پاسدار دموكراسي معرفي ميكنند برنامه جامعي براي آموزش دموكراسي به مردم ندارند. دموكراسي بايد تدريس و تجربه شود تا مردم آن را از ضروريات زندگي به حساب آورند.
به عقيده دال، دموكراسي از تعديل توزيع در آمد نميتواند جدا باشد و از مردمي كه همه حواسشان معطوف به تامين حداقل معيشت است و يا مردمي كه رسانه هاي عمومي مستقل ( حرفه اي ) ندارند نميتوان انتظار مشاركت واقعي در دموكراسي را داشت. نامزدي ، هرچند شايسته ، مردم دوست و مناسب ، وقتي كه وسيله تبليغ در اختيار نداشته باشد و مردم او و انديشه ها و كارهايش را نشناسند، شكست ميخورد. گذشته نشان داد نظامهاي سوسياليستي هم كه واژه دمكراتيك را يدك ميكشيدند، به قدري گرفتار بوروكراسي پيچيده خود و فاصله هيئت حاكمه از مردم شده بودند كه شنيدن نام دموكراسي براي مردم آن جوامع مشمئز كننده بود.
به زعم دال ، كشوري را كه در آن اكثريت به عقايد و نظرات اقليت توجه نكنند نميتوان دمكراتيك ناميد. جامعه اي مي تواند خود را دمكراتيك بداند كه فرهنگ دموكراسي در آن عموميت يافته و قسمتي از زندگي روزمره مردم شده باشد. او مي گويد: نبايد كاپيتاليسم را با دموكراسي مترادف بدانيم. زيرا كاپيتاليسم اگر كنترل نشود، در جامعه نابرابري ايجاد ميكند و مردم را از دموكراسي متنفر و دست كم نسبت به آن بي اعتنا ميسازد و در اينجاست كه آمادگي براي قبول ديكتاتوري زياد ميشود زيرا كه اكثريت مردم ذاتا خواهان ثبات و نظم هستند.